Je kent het wel, hoe ouder je wordt hoe meer je van de wereld ziet. En hoe vaker je verhuist. In totaal heeft onze sportclub nu 7 keer een verhuisberichtje gestuurd. Als je onze eerste uitnodiging in 1916 meerekent.

Hier volgt een kleine terugblik gemaakt met behulp van het boekwerk ” D.I.O. 75 jaar”

Bij de oprichting op 4 februari 1916 heette DIO aanvankelijk “Rood-Wit” naar de kleuren van het voetbaltenue. Al spoedig veranderde de naam in “Woestduin“.De allereerste partijtjes werden gespeeld bij het landgoed Boekenroode in Aerdenhout.

Binnen een jaar werd de naam weer veranderd, ditmaal in DIO. De start van DIO was groots. In het eerste competitie jaar 1916/1917 werd de club kampioen in de 3de klasse met de doelcijfers 105 voor en 5 tegen!

In de 2de klasse HBV werd DIO opnieuw kampioen. De vereniging kwam toen uit met 2 teams. In 1921/1922 wisten zowel het 1ste als het 2de team te promoveren.

Het eerste lustrum vond plaats in 1921 bij het altijd gezellige DIO. Overlopen dat deed je overigens in die tijd niet. Transfer…?

Ook in het jaar van de verhuizing 1923, werd DIO kampioen in de hoogste klasse van HVB en promoveerde naar de Nederlandse Voetbal Bond (het hedendaagse KNVB).

Na de verhuizing kwamen er zogenaamde ‘rijke mannen’ in het bestuur van DIO. In 1927 raakte de club echter in financiële nood en het bestuur vertrok.
Maar, bij het 15 jarig bestaan van de vereniging in 1931, was DIO inmiddels weer terug bij de KNVB en bezat het een juniorenteam.
Hierin speelde destijds Sietse Tjeerdes (zie de foto, gemaakt in 1990), één van de bekendste namen uit die tijd. Hij werd lid in 1930. Van hem weten we nog dat zijn moeder ooit zijn voelbalkleren verbrandde omdat hij niet op zondag mocht voetballen. Gelukkig is ook dat allemaal goed gekomen.
Tjeerdes steunde zijn ‘gezellige cluppie’ door dik en dun. Hij voetbalde al bij de vereniging in de tijd dat eerst koeien en schapen van de velden verwijderd moesten worden inclusief de koeienstront, alvorens er een balletje getrapt kon worden.

Het seizoen 1933/34 bracht al weer een verhuizing, een kampioenschap en terugkeer naar de 4de klasse KNVB met zich mee.

Het nieuwe complex bestond uit 3 velden en het bezat een ‘wasgelegenheid‘ welke bestond uit een aantal kranen. Toen was dit pure luxe! Jeugdteams groeiden en het ging DIO voor de wind.

In deze periode startte ook van de bekendste toernooien uit Haarlem en omstreken van die tijd, ‘Het Elswout toernooi‘.

Leden uit die tijd zoals ‘Ome Joop Steenkiste‘, moesten vaak per fiets of lopend naar de trainingen of wedstrijden komen, maar ze hadden het er graag voor over.

In 1936 werd het 20 jarig jubileum gevierd en “Mister DIO” M. Pontsteen én P. Stals werden erelid.

In het jaar 1939 brak de Tweede WO aan en ook in dat jaar moest DIO wederom verhuizen, ditmaal naar de Muiderslotweg, waar ook de vereniging TYBB speelde.

Er werd gevoetbald voor zover dat ging. Alle voetbalbonden werden opgenomen in de KNVB op last van de Duitsers. Er kwam zelfs een razzia bij DIO, waarbij Tjeerdes wist onder te duiken, maar Steenkiste werd meegenomen naar de Ripperda Kazerne. Gelukkig wist ook hij later te ontsnappen.

Het 25 jarig jubileum ging niet door, de mensen hadden wel iets anders aan hun hoofd. Het houten clubgebouw van destijds werd gesloopt om als brandhout voor de kachel te dienen in de hongerwinter van 1944.

Na de oorlog werd DIO weer kampioen in 1948/49 en promoveerde naar de 3de klasse.
In die tijd speelden verschillende spelers in het eerste elftal, die later in de vele commissies van de vereniging plaats zouden nemen. Een sv DIO hart is ROOD – WIT voor altijd!

Voor de 5de keer in zijn bestaan moest DIO gaan zoeken naar een nieuw onderkomen. Het werd het Badmintonpad met 2 speelvelden. DIO groeide en het aantal jeugdige spelers nam toe.
Omdat ook EHS op het Badmintonpad speelde moesten verschillende teams van DIO uitwijken naar andere velden.

Materialenman Knol fietste van hot naar haar om alles in goede banen te leiden. In die tijd werd ook de jonge Han de Haan lid van DIO. Bij hem thuis werd vaak vergaderd en het bijdehandte Han kreeg altijd alles mee omdat hij zich tijdens die vergaderingen verstopte onder de tafel of stiekem op het toilet mee zat te luisteren!
Ook Barend Monrooy kan vertellen over de jaren 50. Hij was 17 jaar lang voorzitter van het jeugdbestuur. Hij weet bv. dat de contributie in die tijd tussen de 10 en 20 cent per week lag!

De uitwedstrijden werden per fiets gedaan en na de wedstrijden was douchen pas mogelijk als er van te voren water in een zinken bak gepompt was. Was deze bak vol dan had je de luxe van een douche! In de jaren 60 gleed DIO weer af naar de HVB afdeling.

Ruud Vosman oud speler van DIO hield zich in die tijd bezig met DIO’s tweede sport nl. honkbal. Onder zijn leiding kwamen ook de klaverjas avonden van de grond.
Ook softbal kwam tot ontwikkeling en vele DIO-spelers beoefenden in de zomerperiode al deze sporten. Het honkbalteam speelde in de jaren ’50 in de eerste landelijke klasse, maar net als het voetbal raakten deze sporten ook begin jaren ’60 in de versukkeling. Dat weerhield DIO er natuurlijk niet van in 1966 het 50 jarig bestaan van de club op grootse wijze te vieren.
Momenteel wordt er geen honkbal meer gespeeld door DIO.

EHS verliet het Badmintonpad en Honkbalclub Kinheim man die plaats in. Hiertegen kon DIO niet concurreren en zei dan ook gretig ‘ja’ tegen weer een nieuwe locatie in de nieuwe woonwijk Schalkwijk. Bedenkingen waren er wel want DIO verhuisde van Haarlem Noord naar Haarlem Zuid.

Toch had na enige tijd niemand spijt van de verhuizing. De vereniging draaide weer beter en het 1ste team werd in 1976 weer kampioen in de hoogste klasse HVB. Het was een bijzonder jaar want ook het nieuwe sportcomplex, inclusief een lichtinstallatie buiten, werd officieel in gebruik genomen. De vereniging bestond toen 60jaar.

Het ging goed met DIO. Er werden toernooien in ‘t leven geroepen zoals:

• het ‘Joop Steenkiste toernooi’ (jeugdvoetbal)
• het ‘Kees Werdekker toernooi’ (jeugdvoetbal)
• het ‘Barend Monrooy toernooi’
• het ‘Ome Herman Slenders Sr toernooi’ ( 6 tegen 6)
• en het ‘Dirk Uittenboogaard toernooi’ ( veteranen toernooi)

De Playback show van Han de Haan voor zowel de jeugd als senioren, doet zijn intrede en is niet meer weg te denken bij de vereniging DIO.

Vanuit de jeugdafdeling maakten bekende voetballers zoals Arthur Wildschut, Hans Werdekker en Rini van Roon de overstap naar het betaalde voetbal.

DIO bleef ‘t goed doen en werd in 1979 weer kampioen. Voor de tweede keer in zijn geschiedenis maakte DIO de grandioze promotie mee van de 4de klasse naar de 3de klasse!

In 1978 zorgde Theo Knol voor de oprichting van een zaalvoetbalteam compleet met eigen bestuur. Deze afdeling deed het zeer goed en men wist door te stoten van de 4de klasse naar de hoofdafdeling en de interregionale afdeling. Op dit moment wordt er helaas geen zaalvoetbal meer gespeeld binnen DIO.
Ook werd het opgericht, toen was sv DIO al ver haar tijd vooruit.

Begin jaren tachtig vielen er weer behoorlijke klappen te incasseren door de vereniging. Er vond een degradatie plaats en de ledentallen namen af onder bv. de jeugd omdat voetbal allang niet meer de enigste sport was die men kon beoefenen.

In 1984 werd Piet van Deenen voorzitter. Hij kreeg de club weer eens op de rails. Tijdens zijn voorzitterschap werd DIO in 1989 weer kampioen in de 4de klasse, nadat ze in 1988 net naast de titel gegrepen hadden.

Verder kwam in 1985 de gehandicaptensport tot ontwikkeling onder leiding van Dirk Uittenboogaard. In eerste instantie onder de naam: KIS-Ymond, maar al snel werd deze naam veranderd in HIS. (Haarlemse Invaliden Sportvereniging). De HIS heeft eigenlijk niets met DIO te maken, maar kan wel rekenen op alle nodige steun van DIO.
2 Jaar later was het eerste gehandicaptenvoetbaltoernooi een feit. En na een reünie in 1988 kwam er een heroprichting van de softbalafdeling. Er werd gestart met 7 teams.

In 2016 bestaat sv DIO Haarlem al weer 100 jaar. Een eeuw lang sportplezier voor jong, oud, man, vrouw, jongen, meisje, echt iedereen!

We vertellen je graag meer over de historie van onze club, want als je weet waar je vandaan komt, weet je waar je naar toe gaat.
Het 100 jaar bestaan van onze club is niet zo maar voorbij gegaan. En behalve de heerlijke terugblikken en feestelijk samen zijn, is sv DIO Haarlem ook al druk naar de toekomst aan het kijken en altijd met het heden bezig.

Naast onze online mogelijkheden via de website en social media, zijn we aan het begin van de 21e eeuw gestart met het oprichten van damesvoetbalteams, wandelvoetbalteams en onze top-down-klasse. Je ziet het, we zijn nog jong en kunnen nog makkelijk 100 jaar vooruit.

Op dit moment kan men bij SV DIO natuurlijk voetballen.

In 1985 werd bekend dat DIO weer moest uitkijken naar een andere bestemming. Hr. PJ Sikma in die tijd Wethouder van Sportzaken, kwam zelf het vervelende nieuws brengen.
Teleurstelling alom, maar de gemeenteraad had uitgesproken dat DIO er niet op achteruit mocht gaan. Zo belandde DIO op het sportcomplex “Tennispad”, ingeklemd tussen terreinen van TYBB en DCO. En weer kon er aan een nieuw bestaan gebouwd worden. Er kwam een nieuw clubhuis en men kreeg de beschikking over een kunstgrasveld.

Vol trots kijken we terug op een dikke eeuw sv DIO, maar met minstens net zo veel trots en enthousiasme blijven we naar de toekomst van deze fantastische club kijken. Damesvoetbal, wandelvoetbal, gehandicaptensport, maar natuurlijk ook online en met evenementen die sv DIO al 100 jaar verbinden.